Praktyka ajurwedy – co jest najważniejsze w ajurwedzie?

Praktyka ajurwedy i w ogóle praktyki ajurwedyjskie, które liczą sobie już ponad 5 tysięcy lat, przekazywane były i są (i mam nadzieje, że będą) z pokolenia na pokolenie. Uczymy się ajurwedy od starszych mędrców, ale i doświadczonych lekarzy i nauczycieli, którzy przekazują mądrości wedyjskie w formie niezmiennej, ponieważ tę formę ceni się najbardziej.

Ajurweda z etymologicznego punktu widzenia jest połączeniem dwóch wyrazów: ajusah, oznaczającego „życie” oraz veda, oznaczającego „wiedzę, naukę”. Można więc stwierdzić, że ajurweda oznacza wiedzę o życiu. Warto jednak wspomnieć, że to nie jest nauka tylko o tym, jak komponować potrawy, czy leki ziołowe, ale także zrozumieć esencję natury. Nie ogranicza ją diagnoza, czy też nazwanie jednostki chorobowej, albo samo leczenie. To raczej mądrość, której stosowanie pozwala na długie życie w spełnieniu, ale i radości i uważności.

 

„Soya mãyurvedah, śãśvato, anãditvãt,

Svabhãvasamsidhalaksanatvãt, bhãbasvabhãvanityavãcca.”

(Ćaraka Samhita, rozdział 30., wers. 26).

 

Znaczenie powyższego cytatu rozpocznie rozważania na temat istotnych kwestii w medycynie ajurwedyjskiej – „to, co stanowi ajurwedę, samo w sobie jest kompletne, wieczne i nieśmiertelne. Reguluje ono działanie umysłu i emocje”.

 

Ajurweda jest drogą do zdrowia na poziomie mentalnym, duchowym i fizycznym!

 

Według ajurwedy żadna choroba nie jest wyłącznie fizyczna, ani wyłącznie psychiczna!

Kiedy choruje nasze ciało, umysł również będzie chorował. Ciała i umysłu nie można, zatem, rozdzielić. Absolutnie zawsze ajurweda stanowiła, że człowiek to połączenie:

• duszy,
• materii kosmicznej (ciało fizyczne)
• inteligencji,
• ego,
• zmysłów.

 

Diagnoza – a praktyka ajurwedy 

Psychosomatyczny charakter ajurwedy oznacza, że lekarz, czy terapeuta ajurwedyjski stawiający diagnozę, nie ogranicza się jedynie do ciała fizycznego, do chorego narządu, czy części ciała. Sprawdza on stan emocjonalny człowieka, pyta o środowisko, w którym żyje, emocje i kontakty międzyludzkie. Często zadaje pytania o powiązania rodzinne, choroby rodowe etc. Przed postawieniem diagnozy należy stwierdzić, jaką pacjent ma naturę (prakriti). To najistotniejszy element całego leczenia.

 

Leczenie

Już po ustaleniu prakriti, stanu emocjonalnego pacjenta, dolegliwości, z którą przyszedł on do terapeuty, następuje leczenie właściwie, które zawsze jest indywidualnie dobrane. Ująwszy kwestię pod hasłem leczenia, należy interpretować je w sposób następujący:

• zalecenie odpowiedniego pożywienia,
• zalecenie stosowania odpowiednich ziół,
• zalecenie prowadzenia odpowiedniego trybu życia,
• zalecenie medytacji, zabiegów masażu, detoksu, postu
• profilaktyka i kontrola.

 

Praktyka ajurwedy to profilaktyka 

Ajurweda jest jednym z nielicznych systemów medycznych, którego praktykowanie, daje 100% pewność profilaktyczną. Istnieje wiele dowodów na to, że ajurweda jest najpełniej przebadanym naukowo systemem, który pokazuje jak żyć w zgodzie z naturą i tym samym zachować zdrowie. Mówię o tym często na swoich kursach i warsztatach. 

 

Zycie w zgodzie z naturą

Skąd pochodzi wiedza ajurwedy, czy chociażby medycyny chińskiej? Gdyby można było odpowiedzieć na to pytanie w jednym zdaniu, zrobiłabym to, używając zwrotu: „z obserwacji”. To właśnie takie doświadczenie pozwoliło ludziom żyjącym tysiące lat temu na spisanie tekstów, z których korzystamy do dziś. Tysiące lat temu nie posiadano metod badawczych, laboratoriów, czy innych narzędzi do prowadzenia badań. Obserwowano świat i naturę. Po dniu następowała noc. Po zimie następowała wczesna wiosna, a potem wiosna i lato. Dawano wiarę temu, co daje nam Matka Ziemia w swoim „koszyku”. Skoro latem rosną arbuzy, to pewnie teraz można je jadać? Prawda? To także praktyka ajurwedy – to nie jest trudne! 

Tak tłumaczy się życie z rytmem natury. Respektowanie dnia i nocy, pór roku, pór dnia. Spożywanie lokalnych, sezonowych owoców i warzyw. Jedzenie tylko wtedy, kiedy czuje się fizjologiczny głód i tylko taką porcję, aby zapełnić około 70% żołądka i się nie przejadać.

 

Kuchnia sattwiczna

Istotną kwestią praktyki ajurwedy jest wegetarianizm. W tradycji wedyjskiej istnieje, bowiem, przekonanie, że krzywda wobec innych istot żywych jest przejawem ignorancji i nieuważnego umysłu, w związku z czym osoba jedząca mięso, ryby lub inne żywe stworzenia, nie będzie mogła osiągnąć oświecenia, a tym samym zachować odpowiedniego zdrowia, odżywiając się martwymi stworzeniami. Ćaraka dopuszcza jedzenie mięsa tylko i wyłącznie w przypadkach dużego obciążenia fizycznego, osłabienia w okresie pochorobowym, ale tylko wtedy, gdy zwierzę żyło w swoim naturalnym środowisku i było naturalnie żywione.

Wegetarianizm, jako sposób na życie, opiszę w innym artykule, ale warto już teraz zastanowić się, czy chcemy, aby zwierzęta, które spożywamy, były zamknięte w klatkach, brutalnie traktowane, by zaspokoić nasze pragnienia?

 

AJURWEDA ON-LINE – KURSY Z PASJI

Medytacja

W dzisiejszych czasach medytacja zaczyna być coraz bardziej popularna. W mediach pojawiają się różnego rodzaju praktyki. Uważam, że wszystko zmierza w dobrym kierunku i cieszy mnie to. Jednak, gdy wspominam słowa Dra Parta Chauhana, wiele praktyk nie pochodzi z zapisów wedyjskich, a tym samym stanowi tzw. Avidya, czyli praktykę, niebędącą czymś przynoszącym, bądź mogącym przynieść, ostateczne wyzwolenie, czy chociażby wystarczającą w rozumieniu wedyjskim, refleksję.

Jak ważna jest medytacja w ajurwedzie? W zasadzie jest jej nieodłącznym elementem. Zaryzykuję stwierdzenie, że bez medytacji nie ma „zdrowego” umysłu i ciała. Higiena umysły jest tak samo istotna, jak dbanie o zdrowie fizyczne. W jednym i drugim należy zachować znakomitą równowagę, by cieszyć się dobrym zdrowiem. Medytacja sprawia, że piękniejemy, rozkwitamy, czujemy się spełnieni i akceptujemy swój stan, takim, jakim jest.

Należy tu zdecydowanie podkreślić, iż medytacja nie jest koncentracją. Gdy się koncentrujemy, ograniczamy umysł do obiektu koncentracji. I taki stan jest nam niezbędny, kiedy chcemy rozwiązać problem, czy zgłębić temat. Jest to natomiast niedozwolone w medytacji. Medytacja jest uważnością, otwartością, podczas której niczego nie wybieramy, a akceptujemy.

 

Pranajama, czyli techniki oddechowe utrzymujące dobre zdrowie

Pranajama jest jogiczną kontrolą oddechu. Kontrola ta zwiększa ilość energii w ciele (prany), dodaje sił i wprowadza harmonię i równowagę. Jej sekretem jest umiejętność panowania nad żeńską i męską energią, które działają w układzie nerwowym. Pozwala na to głównie technika naprzemiennego oddechu. Oddychanie prawym nozdrzem budzi energię męską, a lewym, żeńską. Jest wiele technik pranajamy: wychładzająca, równoważąca. Praktyka danej techniki powinna być dostosowana do aktualnych potrzeb i wykonywana codziennie jako wzmocnienie każdego rodzaju terapii.

 

Kursy ajurwedyjskie

 

Joga fizyczna

Człowiek powinien się ruszać. Naszą naturą jest życia w ruchu, bowiem ruch to życie. Tę informację przyjmujemy jako fakt, jednak nie zawsze potrafimy, czy możemy ją urzeczywistnić. W ajurwedzie w  kwestii ruchu jest mowa o ćwiczeniach fizycznych – jogaasanach.

Ćwiczenia powinny zająć około 20-30 minut dziennie. Praktyka asan jogi pozwala na zachowanie dużej elastyczności ciała, odpowiedni przepływ limfy, wzmocnienie krążenia krwi, a tym samym przepływu substancji odżywczych w ciele. Jogasany oddziałują nie tylko na ciało fizyczne, ale i umysł, bowiem są tak opracowane, by pobudzały czakry, równoważyły humory biologiczne i wzmacniały nas od środka i zewnątrz. Podstawowym zestawem ćwiczeń jest Powitanie słońca, czyli Surya namaskara.

Wykonywanie innych sekwencji powinno być dostosowane zawsze do naszych potrzeb i możliwości.

 

Psychoterapia w Ajurwedzie – jak to wygląda?

Duchowość a praktyka ajurwedy

Duchowość łatwo pomylić z doktryną religijną. Mimo, że wiele źródeł neguje taką tezę, wciąż osoby spotykające na swej drodze ajurwedę pytają, czy mogą ją praktykować chodząc do kościoła. Otóż tak. Ajurweda jest, co prawda, elementem tradycji wedyjskiej, nie ma to jednak znaczenia z punktu widzenia jej praktykowania. Czysta praktyka duchowości polega, bowiem, m.in. na zauważeniu i czczeniu Wyższej Energii w takiej formie, jaka nam odpowiada. Prawdziwie, bezwarunkowe szczęście można osiągnąć jedynie poprzez naszą wewnętrzną świadomość oraz nieśmiertelną duszę, a nie za pośrednictwem zewnętrznych uwarunkowań. Życie duchowe toczy się według dwóch zasad: oddanie Bogu (w jakiejkolwiek formie lub bez formy, np. oddanie czci Matce Ziemi,) oraz oddanie własnej Jaźni. Dążenie do jej poznania to najwyższy przejaw naszej inteligencji.

 

KURS KONSULTANTA AJURWEDY I i II z ELEMENTAMI ASTROLOGII – EDYCJA JESIEŃ 2023